""Εντός του ευρώ και με την συνεχιζόμενη πολιτική να είμαστε όλοι βέβαιοι ότι μοναδική και αναπόφευκτη κατάληξη είναι ο πόλεμος. Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, ή φλυαρίες για να κοιμίσουν τον κόσμο ώστε να μην πάρει χαμπάρι που τον οδηγούν οι συμμορίτες του ευρώ.""

Δημήτρης Καζάκης: Όταν η συνεχιζόμενη κατάρρευση βαφτίζεται ανάκαμψη

Ο ελληνικός λαός σήμερα βιώνει τον πιο επίσημο παραλογισμό. Το μαύρο περιγράφεται ως άσπρο και ο θάνατος ως ευκαιρία για νέα ζωή.

Τα ελλείμματα στην οικονομία εμφανίζονται ως πλεονάσματα και η πλήρης απαξίωση ως ανάκαμψη. Ακόμη και η παγίδα του αποπληθωρισμού
εμφανίζεται ως θετική εξέλιξη.

Τα στουρνάρια του υπουργείου

Έτσι το υπουργείο οικονομικών στην αγωνιώδη του προσπάθεια να ανακαλύψει κάποιο στοιχείο «ανάκαμψης», όσο απίθανο κι αν είναι, βγήκε στις 31/1/2014 με μια πρωτοφανή επίσημη ανακοίνωση, η οποία ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Οι λιανικές πωλήσεις τον Νοέμβριο του 2013 σημείωσαν άνοδο σε ετήσια βάση έπειτα από 44 μήνες (Μάρτιος 2010) συνεχούς μείωσης, σηματοδοτώντας - σε συνδυασμό με τη βελτίωση που παρουσιάζει τους τελευταίους μήνες ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης- σημαντική αλλαγή στο οικονομικό κλίμα, που αναμένεται να ενισχυθεί τους επόμενους μήνες.»
Αυτό που φαίνεται να ενθουσίασε το υπουργείο είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα πάντα με τις προσωρινές εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ, ο δείκτης όγκου λιανικών πωλήσεων τον Νοέμβριο του 2013 αυξήθηκε κατά 2,9% έναντι του αντίστοιχου μήνα του 2012, και επιπλέον, «τους τρεις μήνες που προηγήθηκαν, παρατηρήθηκε μία συστηματική αποκλιμάκωση του ρυθμού πτώσης του γενικού δείκτη.» Και κατέληγε με την εξής θριαμβευτική δήλωση: «Η βελτίωση του γενικού δείκτη προήλθε από την αύξηση των περισσότερων επιμέρους δεικτών που τον συνθέτουν, και κυρίως των κατηγοριών «ένδυση-υπόδηση» (30%) και «έπιπλα- ηλεκτρικά είδη- οικιακός εξοπλισμός» (19,2%).»

Μάλιστα. Αυτό που δεν φαίνεται να πρόσεξαν καθόλου οι ευφυείς συντάκτες της ανακοίνωσης είναι ότι η συνεχιζόμενη πτώση του δείκτη ήταν από την κατηγορία «καταστήματα τροφίμων» κατά -2,8%, τα «μεγάλα καταστήματα τροφίμων» κατά -3,0% και την κατηγορία «φαρμακευτικά-καλλυντικά» κατά -14,4%. Με άλλα λόγια τα ελληνικά νοικοκυριά έκοψαν έτι περισσότερο τις αγορές ειδών διατροφής και φαρμάκων για να αγοράσουν έπιπλα, ηλεκτρικά είδη, οικιακό εξοπλισμό, ρούχα και παπούτσια. Δηλαδή οι Έλληνες μπορεί να μην έχουν να αγοράσουν τρόφιμα και φάρμακα, αλλά έχουν να αγοράσουν έπιπλα, ηλεκτρικά είδη, οικιακό εξοπλισμό, ρούχα και παπούτσια!

Από μόνο του το όλο θέμα συνιστά ανέκδοτο και μάλιστα εντελώς γελοίο. Κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά αυτές τις προσωρινές εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ για να συνάγει θετικά συμπεράσματα για την ευρύτερη τάση, εκτός κι αν αποκαλείσαι Στουρνάρας. Όνομα και πράγμα, όπως έχουμε επισημάνει πολλάκις. Βέβαια, παραμένει ως ερωτηματικό πώς γίνεται και εμφανίζονται αυτές οι αυξήσεις σε κατηγορίες λιανικής που όλοι γνωρίζουν από εμπειρία ότι πλήττονται πολύ περισσότερο από τα τρόφιμα και τα φάρμακα λόγω έλλειψης αγοραστικής δύναμης.

Πώς δηλαδή εξηγείται αυτή η έστω περιστασιακή άνοδος σ’ αυτές τις τόσο ελαστικές κατηγορίες λιανικής, έναντι των πολύ λιγότερο ελαστικών που είναι τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Αυτό είναι ένα ακόμη τρομακτικό έλλειμμα στην συλλογή και παρουσίαση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, από το οποίο οφείλουμε να απαλλαγούμε μαζί με το καθεστώς κηδεμονίας και αποικιοποίησης.

Η διάψευση, αλλά ποιος νοιάζεται…

Στις 28/2 δημοσιεύτηκε ανακοίνωση από την ΕΛΣΤΑΤ για τα προσωρινά στοιχεία του Δεκεμβρίου 2013, αλλά το υπουργείο οικονομικών – όπως ήταν αναμενόμενο – αυτή την φορά ποίησε τη νύσσα. Κοινώς έκανε την πάπια. Ο λόγος είναι απλός. Η ανακοίνωση περιγράφει την εξής κατάσταση στο λιανεμπόριο για το μήνα Δεκέμβριο του 2013.

Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, χωρίς τα καύσιμα κατά το µήνα ∆εκέµβριο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Δεκεµβρίου 2012, σημείωσε μείωση 7,0%, έναντι μείωσης 8,5%, που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, µε τα καύσιμα, κατά το μήνα ∆εκέµβριο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του ∆εκεµβρίου 2012, σημείωσε μείωση 6,7%, έναντι μείωσης 7,8%, που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Όγκου, χωρίς τα καύσιµα, κατά το µήνα ∆εκέµβριο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του ∆εκεµβρίου 2012, σημείωσε μείωση 6,5%, έναντι μείωσης 8,6%, που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Όγκου, µε τα καύσιμα, κατά το μήνα ∆εκέµβριο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του ∆εκεµβρίου 2012, σημείωσε μείωση 6,1%, έναντι μείωσης 8,3%, που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο μήνας λοιπόν Δεκέμβριος ακόμη και με αυτές τις προσωρινές εκτιμήσεις δείχνει ότι οι πανηγυρισμοί του υπουργείου δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ο ρυθμός πτώσης της λιανικής συνεχίζει να είναι υψηλός. Κάτι που σηματοδοτεί την τρομακτική συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς, λόγω έλλειψης ενεργούς ζήτησης και αγοραστικής δύναμης από τα εργαζόμενα στρώματα του πληθυσμού.

Η διάλυση της εσωτερικής αγοράς

Την περίοδο Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2013 ο γενικός δείκτης κύκλου εργασιών (λιανική) μειώθηκε κατά -8,1%, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Ο δείκτης όγκου σημείωσε την ίδια περίοδο του 2013 πτώση κατά -8,6% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Εκτός καυσίμων και λιπαντικών αυτοκινήτων, ο δείκτης κύκλου εργασιών για την ίδια περίοδο του 2013 σημείωσε πτώση κατά -8,4% σε σχέση με το 2012, ενώ ο δείκτης όγκου μειώθηκε κατά -8,6%.

Για λόγους σύγκρισης αξίζει να σημειώσουμε ότι την περίοδο Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2011 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010, η πτώση του δείκτη κύκλου εργασιών ήταν -7,2%, ενώ του όγκου εργασιών ήταν -10,2%. Εκτός καυσίμων και λιπαντικών αυτοκινήτων, ο δείκτης κύκλου εργασιών έπεσε το 2011 σε σχέση με το 2010 κατά -7,7%, ενώ ο όγκος εργασιών κατά -8,7%.

Την περίοδο Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2012 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2011, ο δείκτης κύκλου εργασιών έπεσε κατά -11,0%, ενώ του όγκου κατά -12,2%. Εκτός καυσίμων και λιπαντικών αυτοκινήτων, ο δείκτης κύκλου εργασιών έπεσε το 2012 σε σχέση με το 2011 κατά -11,3%, ενώ ο δείκτης όγκου κατά -11,8%.

Και να σκεφτεί κανείς ότι τυπικά ο μέσος δείκτης πληθωρισμού εμφανίζεται να αποκλιμακώνεται από το 2010 και μετά. Το 2010 ο μέσος ετήσιος πληθωρισμός ήταν 5,2%. Το 2011 ήταν 2,4%. Το 2012 ήταν 0,8%, ενώ το 2013 σημειώθηκε για πρώτη φορά αρνητικός δείκτης κατά -1,7%. Κάτι που προήλθε όχι από την άνοδο της παραγωγικότητας και των εισοδημάτων της ζωντανής εργασίας, οπότε θα είχε ευεργετικές επιπτώσεις στην οικονομία και στην κοινωνία, αλλά αντίθετα από την τρομακτική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού και της οικονομίας.

Αποπληθωρισμός, υπερπληθωρισμός και πόλεμος

Αυτό το δεδομένο έχει ρίξει την ελληνική οικονομία στην παγίδα του αποπληθωρισμού η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί με δυο τρόπους: Είτε με τρομακτικές ενέσεις ρευστότητας, δηλαδή παροχής μεγάλων ποσοτήτων χρήματος – κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο με κοπή νομίσματος, αλλιώς το χρέος θα εκτιναχθεί – είτε με πόλεμο.

Να γιατί οι διεθνείς κερδοσκόποι που κρύβονται πίσω από το γνωστό Levy Institute της Νέας Υόρκης προτείνουν διπλό νόμισμα, το οποίο θα μας κάνει να βιώσουμε και τα δυο, δηλαδή και έναν κατοχικό υπερπληθωρισμό, αλλά και τον πόλεμο. Όπως ακριβώς συνέβη ως απόρροια της Μεγάλης Ύφεσης του 1929-1933, όπου ο αποπληθωρισμός καταπολεμήθηκε με υπερπληθωρισμούς και New Deal για να καταλήξει ο κόσμος του μεσοπολέμου τελικά στον πόλεμο.

Εντός του ευρώ και με την συνεχιζόμενη πολιτική να είμαστε όλοι βέβαιοι ότι μοναδική και αναπόφευκτη κατάληξη είναι ο πόλεμος. Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, ή φλυαρίες για να κοιμίσουν τον κόσμο ώστε να μην πάρει χαμπάρι που τον οδηγούν οι συμμορίτες του ευρώ.