Άλλοτε είναι μητριά η ημέρα και άλλοτε μάνα

του Φώτιου-Σπυρίδωνος Μαζαράκη*

“Άλλοτε είναι μητριά η ημέρα και άλλοτε μάνα”. Ησίοδος, Έργα και ημέρες.

Τι κάνουμε λοιπόν; Κοιτάμε την κοινωνία “αφ’ υψηλού” και την αφήνουμε να θερίσει ό,τι έσπειρε; Αποδεχόμαστε σιωπηρά την επιβαλλόμενη έντεχνα λήθη περιμένοντας “στη γωνία για να της κουνήσουμε το δάκτυλο”; Τιμωρούμε έτσι τους άλλους ή τους εαυτούς μας; Φταίνε οι άλλοι που δεν πείστηκαν ή εμείς που δεν τους πείσαμε; Τελικά, ακόμη και να θέλουμε να αντιδράσουμε, υπάρχουν προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο;

Ίσως ποτέ άλλοτε η πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας δεν υπήρξε τόσο κραυγαλέα φτωχή, δύσμορφη και δύσοσμη, αλλά και τόσο επικίνδυνη για τον Ελληνικό Λαό και την Πατρίδα. Τα αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών (με τη συμμετοχή στις επαναληπτικές του Ιουνίου να μην ξεπερνά το 51%) όχι μόνο έδωσαν την πρωτοκαθεδρία σε μια ακραία νεοφιλελεύθερη παράταξη, που ήδη κυβερνούσε και απολύτως υποταγμένη στους ξένους δανειστές και τους συμμάχους τους, αλλά, επιπλέον, έφεραν στο προσκήνιο, και δη στη Βουλή, ακροδεξιά, φασιστικά και φονταμελιστικά μορφώματα, που αν χρειαστεί, με περισσό ζήλο θα στηρίξουν τους πρώτους. Στον αντίποδα, το πολιτικό τίποτα: ανερμάτιστοι ισχυρισμοί περί της επανάκτησης “κάποιας” κανονικότητας (τώρα που «βγήκαμε» από τα μνημόνια), φτιαχτές συγκρούσεις, ασυνάρτητες πλειοδοσίες, ανέξοδες παροχολογίες, οι ίδιες -για πολλοστή φορά- εξορθολογήσεις των λειτουργιών του κράτους και, κοντά σε αυτές, νέες καινοφανείς πολιτικές παραδοξότητες, που πολύ γρήγορα θα δείξουν την απόλυτη ένδειά τους. Κοινός παρανομαστής όλων αυτών, μια αμήχανη και ένοχη σιωπή: κανείς δεν θέλει και δεν μπορεί να ανατρέψει το υπεύθυνο κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό status· κανείς δεν θέλει και δεν μπορεί να αναδείξει το περιεχόμενο της “αρρώστιας” και έτσι και τους τρόπους απαλλαγής της από αυτήν. Απ’ την άλλη, μεσσιανικές προσεγγίσεις περί αντιμετώπισης της αρρώστιας σε ένα “άλλο κόσμο”, έχουν σαν αναγκαστικό αποτέλεσμα την “κατάληξη” του ασθενή στον τωρινό. Το κλέψιμο λοιπόν της ανοχής του Λαού, του ποσοστού δηλαδή που ψήφισε, είναι μια εύκολη υπόθεση όταν, τελικά, όλοι οι αντίπαλοί σου, κάτω από τα ρούχα τους, “φορούν την ίδια με εσένα φανέλα”. Και παρ’ ό,τι το τελευταίο μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία -δίπλα και σε άλλες-, εν τούτοις, παραμένει μια ατελέσφορη προσέγγιση.

Η ιστορική πραγματικότητα, δεν αφουγκράζεται μεμονωμένες και ιδιότυπες ανησυχίες, ούτε δίνει δεύτερες ευκαιρίες σε έναν απόντα και ιδιωτεύοντα λαό. Είναι το συνεχές αποτέλεσμα μιας μακράς και πολυδαίδαλης διεργασίας αντιπαραθέσεων, κάθε λογής. Ένα αποτέλεσμα που συνεχώς αναδιαμορφώνεται, αλλά και αναδιαμορφώνει τα υποκείμενα που με τη σειρά τους επενεργούν σ’ αυτό. Δημιουργεί ευκαιρίες αλλά και εξαφανίζει τέτοιες. Η δε κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, βρίθει βεβαιοτήτων που την επομένη αποτελούν παρελθόν. Όσο, λοιπόν, εμπεδωμένο και να εμφανίζεται το σημερινό άδικο και παράνομο καθεστώς, τόσο πιο ευάλωτο είναι στα “γυρίσματα της τύχης”, καθώς θα πρέπει συνεχώς, με νέα ψέματα, να κρύβει τα πήλινα και ξενόφερτα πόδια του· και ως γνωστό, το ψέμα, ό,τι και να κάνει, έχει τελικά κοντά ποδάρια.

Το ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, έχει μπροστά του μια μοναδική ευκαιρία: το πολιτικό του κεφάλαιο, οι θέσεις και οι στοχεύσεις του αλλά και οι τρόποι υλοποίησής τους, προκρίνουν και εγγυώνται τον μοναδικό δρόμο απελευθέρωσης της Χώρας από το μνημονιακό καθεστώς που ποδηγετεί το Λαό και τη Χώρα από το 2010. Υπερασπίζεται ενεργητικά και με κάθε κόστος το Ελληνικό Σύνταγμα, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας αλλά και την περαιτέρω θωράκισή της από τυχόν μελλοντικούς σφετεριστές της. Το Ε.ΠΑ.Μ, είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που αγωνίζεται -συνειδητά και επί τη βάσει συγκεκριμένου σχεδίου- για την εγκαθίδρυση των συμφερόντων του εργαζόμενου Λαού. Για την κατοχύρωση των πολιτικών του ελευθεριών, μιας πραγματικά ανεξάρτητης και αμερόληπτης δικαιοσύνης, ενός κοινωνικού κράτους που θα εγγυάται -πραγματικά και ουσιαστικά- σε όλους τα απαραίτητα για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Το μοναδικό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ που θέτει ζήτημα κατάκτησης της Δημοσιονομικής Κυριαρχίας της Χώρας, που βρίσκεται απέναντι στην ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, στη σαράφικη, τυχοδιωκτική και σκανδαλώδη -από κάθε έποψη- λειτουργία των τραπεζών, στα ξένα funds και στην κλοπή της ιδιωτικής περιουσίας του λαού, στις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα του δημόσιου πλούτου, στην αρπαγή του λαϊκού μόχθου. Συμπαρατάσσεται με την ειρήνη, σέβεται όλους τους λαούς του Κόσμου αλλά και απαιτεί τον ίδιο σεβασμό για τον ελληνικό λαό. Για αυτό, είναι προφανές, πως δεν πρόκειται να συναινέσει -ενεργητικά ή παθητικά- στην παραχώρηση ούτε μιας σπιθαμής ελληνικού εδάφους, αέρα ή θάλασσας.

Οι μάσκες, λοιπόν, πέσανε. Οι ψεύτικες και απατηλές διαφοροποιήσεις μεταξύ ΝΔ και υπολοίπων κοινοβουλευτικών κομμάτων (πλην ΚΚΕ, για τους ως άνω λόγους), εξαφανιστήκαν εκ του πράγματος. Το Ε.ΠΑ.Μ, είναι η μοναδική πολιτικά συγκροτημένη δύναμη, που απ’ τη μια, φέρει την ευθύνη της υλοποίησης μιας διαφορετικής πορείας για τη Χώρα και το Λαό της επί τη βάσει των προαναφερομένων χαρακτηριστικών, από την άλλη, καλείται να σεβαστεί, να υπηρετήσει και να διατηρήσει ζωντανούς, όλους τους πρόσφατους αγώνες του ελληνικού λαού για Ελευθερία, Δημοκρατία και Κοινωνική Προκοπή.

“Ευχή και κατάρα”, λοιπόν, ο νέος ρόλος που αναζητά πολιτικό υποκείμενο να τον ενσαρκώσει. Ευχή, αν το Ε.ΠΑ.Μ καταφέρει γρήγορα και “έξυπνα” να καταλάβει το πολιτικό και κοινωνικό κενό· κατάρα, εάν κομμάτι του ξοφλημένου υπόλογου πολιτικού προσωπικού, φτιασιδωθεί και εμφανιστεί πειστικά, “ως η νέα λύση”. Και παρ’ ό,τι είναι γεγονός ότι “οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά”, εν τούτοις, το Ε.ΠΑ.Μ, καλείται να φωτίσει το νέο δρόμο, για να ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Αθήνα 14 Οκτωβρίου 2023

*Ο Φώτιος-Σπυρίδων Μαζαράκης είναι Δρ Νομικής, δικηγόρος, επικεφαλής του ΤΟΜΕΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ του Ε.ΠΑ.Μ.