Τα πρόθυμα πολιτικά πορνίδια και ο τρόμος του μαύρου Σεπτέμβρη

Όχι... Βεβαίως και δεν παραπέμπουν σε μια στάση εθνικής ευθύνης οι μεγαλοστομίες του προσκυνημένου πρωθυπουργού αναφορικά με τις Γερμανικές αποζημιώσεις...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η χρυσή ευκαιρία που είχε να διαχειριστεί επιθετικά αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα με την Ελληνική κοινωνία μαχητικά τοποθετημένη στο πλευρό του, θυσιάστηκε μαζί με την προσωπική του αξιοπρέπεια, όταν μετά το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου πρόδωσε τον όρκο, τις υποσχέσεις του, και όλους εκείνους που επέτρεψαν στον εαυτό τους να τον εμπιστευτεί.

Ήταν το περασμένο καλοκαίρι, όταν ταπεινωμένος αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη στο δρόμο της περηφάνιας, και επέλεξε οριστικά το δρόμο της δουλοπρέπειας και της απόλυτης υποταγής.

Τώρα απλά προκαλεί γέλωτα στις συμμορίες που προσκύνησε και οι οποίες τον απαξιώνουν σε κάθε ευκαιρία, και την ίδια στιγμή προκαλεί απίστευτη οργή σε όσους επιμένουν να σέβονται τον εαυτό τους και ν αγαπούν αυτή την πατρίδα και τον προδομένο της λαό.

Με τις τελευταίες του δηλώσεις αναφορικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, αυτοταπεινώνεται γι ακόμη μια φορά και συμπαρασύρει ταυτόχρονα στον απόλυτο διασυρμό και όλους εκείνους που έσπευσαν να τον αντιπολιτευτούν, πλειοδοτώντας σε ακόμη περισσότερη δουλοπρέπεια.

Ο πρωθυπουργός της ντροπής, βλέπει με τρόμο το Σεπτέμβρη να έρχεται, θεωρώντας κάτι παραπάνω από βέβαια την πολιτική του αποκαθήλωση, που θα τον καταποντίσει στον απόπατο του πολιτικού του γιουσουφακισμού, κι αυτό που επιχειρεί, είναι χρησιμοποιώντας απατηλές μεγαλοστομίες να συγκαλύψει πίσω από ένα ψευδεπίγραφα περήφανο φερετζέ το προσωπικό και το πολιτικό του ναυάγιο.

Ο λόγος που θέτει αυτή τη στιγμή ζήτημα Γερμανικών αποζημιώσεων, δεν είναι γιατί σκοπεύει να τις διεκδικήσει πραγματικά, αλλά για να εμφανίσει τον εαυτό του ως θύμα μιας δήθεν περήφανης εθνικής στάσης που ουδέποτε επέδειξε, και να επιχειρήσει να εμφανίσει την επερχόμενη συντριβή, ως υπερήφανη μάχη, μέσα από την οποία θα ανατραπεί υπερασπιζόμενος τα δίκαια της πατρίδας.

Είναι η ύστατη πολιτική αγυρτεία του όψιμου εξουσιοπαράφρονα και του  πολιτικού τσίρκου που τον στηρίζει στην κυβερνητική εξουσία.

Είναι όμως ταυτόχρονα και μια ακόμη αφορμή, που οι ανίκανοι της δουλοπρέπειας, δε βρήκαν το κουράγιο να κρατήσουν ούτε καν τα προσχήματα, γι αυτό και έσπευσαν να τον αντιπολιτευτούν από θέσεις ακόμη μεγαλύτερης δουλοπρέπειας, αναδεικνύοντας όχι τη μεγάλη του πολιτική απάτη, αλλά το "θυμό" που θα προκαλέσουν τέτοιες δηλώσεις στη μαμά Μέρκελ εν όψει αξιολογήσεων και λοιπών εξελίξεων.

Η μαμά Μέρκελ γελά με όλους αυτούς, που σπεύδουν να δηλώσουν ξεφωνημένα πολιτικά πορνίδια πρόθυμα να παραδοθούν στο κάθε της βίτσιο.

Αίσχος ελεεινοί... Αίσχος...