Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος ζητά κάλυψη από τα πολιτικά αφεντικά του για τη διαχείριση της πανδημίας COVID-19

 

της Αθανασίας Πέτσα

Με μια εκπληκτική επιστολή προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) ζητά να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα, “σε ένα σημαντικό πρόβλημα, που αφορά το ζήτημα της ιατρικής ευθύνης των εμπλεκομένων στη διαχείριση της πανδημίας”. Θεωρεί ότι το θέμα αυτό “μπορεί δυνητικά να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά το τέλος της πανδημίας και να προκαλέσει σε πλήθος ιατρών που (όπως αναγνωρίζει η κοινή γνώμη) προσφέρουν με αυταπάρνηση τις υπηρεσίες τους, τεράστια ταλαιπωρία από αγωγές και μηνύσεις οι οποίες πιθανότατα θα στερούνται πάσης βασιμότητας”.

Προκειμένου, λοιπόν, να προστατεύσει τα μέλη του από αυτήν την ταλαιπωρία, ο ΠΙΣ «ζητά την υιοθέτηση μέτρων απαλλαγής ή περιορισμού της ιατρικής ευθύνης εν καιρώ πανδημίας όπως γίνεται σε πολλές Ευρωπαϊκές και μη χώρες» και καλεί «τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Υγείας να αναλάβουν τις απαραίτητες νομοθετικές πρωτοβουλίες, μετά από διάλογο, προκειμένου οι ιατροί της χώρας να μην υποστούν τη δοκιμασία και δικαστικών διενέξεων πέραν των λοιπών τραυματικών επιπτώσεων της πανδημίας στην υγεία τους». Με δυο λόγια, ζητά νομική ασυλία για τις ιατρικές πράξεις που σχετίζονται με την αντιμετώπιση των ασθενών COVID-19.

Πρώτα – πρώτα, να σημειώσουμε την… προνοητικότητα του ΠΙΣ, αφού μιλά δυνητικά, για μηνύσεις που προβλέπει ότι θα κατατεθούν. Δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν αναφέρεται στην επιστολή τους, αυτή τη στιγμή κάποια ενεργή μήνυση, η οποία να τους έχει δημιουργήσει αυτόν τον προβληματισμό. Προβλέπουν όμως ότι θα υπάρξουν στο μέλλον και μάλιστα αυτές θα αφορούν “πλήθος ιατρών”. Και ενώ μιλούν υποθετικά για μηνύσεις που θα υπάρξουν, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν, κάνουν και την άλλη καταπληκτική πρόβλεψη, ότι αυτές οι μηνύσεις “πιθανότατα θα στερούνται πάσης βασιμότητας”!

Πώς το ξέρουν ότι οι μηνύσεις, που ακόμα κανείς δεν τις είδε κανείς δεν τις ξέρει, “θα στερούνται πάσης βασιμότητας”; Μπορεί να πει κανείς ότι δεν το ξέρουν, αλλά είναι τόσο σίγουροι πως ό,τι έχουν κάνει είναι τόσο καλώς καμωμένο, ώστε αποκλείεται κάποιος να έχει πραγματική βάση για να τους διώξει ποινικά. Σωστά; Σωστά, μόνο που σ’ αυτήν την περίπτωση δεν έχουν και τίποτα να φοβηθούν από αυτές τις “ανυπόστατες” μηνύσεις. Αν είναι όντως τόσο “ανυπόστατες” το πιθανότερο είναι να απορριφθούν και να μην φτάσουν καν στην ακροαματική διαδικασία, αλλά ακόμα κι αν φτάσουν, η αίσια κατάληξη για τους κατηγορούμενους είναι παραπάνω από σίγουρη. Γιατί λοιπόν να ζητούν εκ των προτέρων ασυλία;

Ας δούμε το σκεπτικό τους, όπως εκφράστηκε από τον γενικό γραμματέα του ΠΙΣ, Γιώργο Ελευθερίου:
«Είναι γεγονός ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας απαίτησε και απαιτεί έκτακτα μέτρα διαχείρισης με πολιτικά χαρακτηριστικά πολλές φορές. Ταυτόχρονα δεν υπάρχουν σαφή θεραπευτικά πρωτόκολλα, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα νέο είδος ιού, ενώ συγχρόνως αναπτύσσονται θεραπείες που εφαρμόζονται για πρώτη φορά.»

Είναι κάπως παράξενο να θυμούνται τώρα, σχεδόν έναν χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας, ότι αυτό είναι ένα “νέο είδος ιού” και ότι “δεν υπάρχουν σαφή θεραπευτικά πρωτόκολλα”! Δεν ανησύχησαν στην αρχή, όταν ο ιός ήταν πράγματι (όπως οι ίδιοι μας έλεγαν) άγνωστος και ανησυχούν τώρα, μετά από έναν χρόνο, που ο ιός είναι πολύ πιο γνωστός απ’ ό,τι ήταν τότε; Όλο αυτό το διάστημα, δεν συγκέντρωσαν εμπειρία από την αντιμετώπιση των ασθενών; Δεν μελέτησαν, δεν πήραν παραδείγματα από την εμπειρία συναδέλφων τους άλλων χωρών; Δεν φρόντισαν να ενημερωθούν πάνω στις θεραπευτικές μεθόδους ώστε να βαδίζουν με μεγαλύτερη σιγουριά και βεβαιότητα; Τι έκαναν όλον αυτόν τον χρόνο; Μας το λέει ο ίδιος ο κ. Ελευθερίου: ασχολούνταν με “έκτακτα μέτρα διαχείρισης με πολιτικά χαρακτηριστικά”! Μάλλον του ξέφυγε του κ. Ελευθερίου και αποκάλυψε αυτό που επιμελώς προσπαθούν να αποκρύψουν τόσον καιρό: ότι για τη διαχείριση της πανδημίας ακολουθούν πολιτικές εντολές. Στην επίσημη επιστολή προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, οι εκπρόσωποι του ΠΙΣ είναι πολύ πιο προσεκτικοί στη διατύπωση, όταν λένε ότι «η διαχείριση της πανδημίας έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας». Πράγματι, “τεράστια προβλήματα” είναι το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό που ζούμε εδώ και τόσους μήνες. Και τώρα μαθαίνουμε επισήμως, δια στόματος του γενικού γραμματέα του ΠΙΣ, ότι τα μέτρα που προκάλεσαν αυτά τα “τεράστια προβλήματα” είχαν “πολιτικά χαρακτηριστικά”! Όταν όλον αυτόν τον καιρό, τόσο οι πολιτικοί όσο και οι ιατρικοί διαχειριστές της πανδημίας μάς επαναλαμβάνουν διαρκώς ότι τα μέτρα δεν έχουν πολιτικό χαρακτήρα, αλλά ότι απλώς “ακολουθούμε την επιστήμη”!

Ποιους προσπαθεί να καλύψει ο ΠΙΣ μ’ αυτήν την αίτηση για νομική ασυλία; Όχι τους γιατρούς πρώτης γραμμής που παλεύουν καθημερινά να σώσουν τους ασθενείς τους, αλλά τους μεγαλογιατρούς του ΔΣ του, τους γιατρούς-τηλεπερσόνες και τα μέλη της περίφημης “επιτροπής λοιμωξιολόγων”, οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα έχουν αναλάβει εργολαβία να προσφέρουν τον απαραίτητο μανδύα επιστημοφάνειας στις πολιτικές αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Αποφάσεις που έχουν καταρρακώσει την κοινωνία και την οικονομία της χώρας μας και δίνουν τη χαριστική βολή σε όποιες ατομικές ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα μας είχαν απομείνει.

Για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν αυτές τις αποφάσεις, οι επιστήμονες του ΠΙΣ, του ΙΣΑ και άλλων ιατρικών συλλόγων της χώρας, όλο αυτό το διάστημα, κάνουν δηλώσεις και προσφέρουν γνωμοδοτήσεις που αντίκεινται όχι μόνο στην επιστήμη, αλλά και σ’ αυτήν την ίδια την κοινή λογική. Αντιφατικότητα, αστήρικτα επιχειρήματα, υπερβολές και υπερθεματισμοί, αποφάνσεις που αναιρούνται από αυτούς τους ίδιους μέσα σε μερικές μέρες ή ακόμα και μέσα στην ίδια συνέντευξη! Ακόμα χειρότερα, για να μπορέσουν να δημιουργήσουν στο κοινό την ψευδαίσθηση ότι η επιστημονική κοινότητα ομόφωνα συμφωνεί με τα μέτρα, συμμετέχουν στην πιο άγρια επιστημονική λογοκρισία που έχουμε δει ποτέ μετά την περίοδο της Ιεράς Εξέτασης! Με δική τους ευθύνη, είτε κάνοντας πλάτες στην κρατική καταστολή, είτε ασκώντας οι ίδιοι ενεργητικά αυτήν την καταστολή (όπως πχ ο πρόεδρος του ΙΣΑ, κ. Πατούλης, στους συναδέλφους του που συμμετείχαν στο Διεπιστημονικό Συνέδριο) όποιος γιατρός εκφράζει μια κάπως διαφοροποιημένη άποψη για τη διαχείριση της πανδημίας αντιμετωπίζει τη χλεύη, την περιθωριοποίηση, τη λογοκρισία, ακόμα και την απειλή πειθαρχικών διώξεων. Ακόμα κι αν αυτές οι απόψεις αφορούν δοκιμασμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις με καλά αποτελέσματα, ακόμα κι αν αποτελούν σαφείς προειδοποιήσεις για λάθη στην θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών, με βαρύ κόστος σε ανθρώπινες ζωές! Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, αρκεί να δούμε πώς αντιμετωπίστηκε το Διεπιστημονικό Συνέδριο και πόση σημασία δόθηκε στις πολύ σημαντικές τοποθετήσεις των Ιταλών επιστημόνων που συμμετείχαν. Καμία σημασία δεν έδωσαν στα ευρήματα των νεκροψιών που διενεργήθηκαν στην Ιταλία και που αποδεικνύουν τη λάθος αντιμετώπιση των ασθενών στις ΜΕΘ, μόνο χαρακτήρισαν τους Ιταλούς συναδέλφους τους “ψευδοεπιστήμονες”. Καμία σημασία δεν έδωσαν στις πάμπολλες αναφορές καταξιωμένων γιατρών από Ευρώπη και Αμερική για αποτελεσματικές μεθόδους πρόληψης και θεραπείας, μόνο τους λογόκριναν. Καμία σημασία δεν δίνουν στις πολύ σοβαρές ανησυχίες για τους κινδύνους των γονιδιακών εμβολίων, (για παράδειγμα των Δρ Βόνταργκ και Γίντον που ζητούν να σταματήσουν άμεσα οι κλινικές δοκιμές έως ότου βρεθεί τρόπος να αποκλειστούν αυτοί οι κίνδυνοι) μόνο τους κολλούν την ταμπελίτσα του “αρνητή” και τους περιθωριοποιούν. Το γεγονός και μόνο ότι απαγόρευσαν τον ελεύθερο επιστημονικό διάλογο καθιστά την όψιμη ανησυχία τους για τους γιατρούς που ασκούν το λειτούργημά τους «χωρίς σαφή θεραπευτικά πρωτόκολλα» τουλάχιστον υποκριτική.

Υποκριτικό (τουλάχιστον) είναι και το όψιμο ενδιαφέρον τους για τις συνθήκες στα νοσοκομεία, τις ελλείψεις στις ΜΕΘ, την πενιχρή χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας και όλα αυτά τα σπαραξικάρδια που αναφέρουν στην επιστολή τους. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά, είναι πραγματικά προβλήματα, αλλά αντί να τα κάνουν σημαία τους τόσον καιρό και να πιέσουν για τη βελτίωση της κατάστασης, τα θυμήθηκαν τώρα μόνο και μόνο για να στηρίξουν το αίτημά τους για ασυλία! Όταν από την αρχή της πανδημίας έως τώρα δεν βρήκαν ποτέ το θάρρος να πουν ότι μια υγειονομική κρίση αντιμετωπίζεται με ενίσχυση του συστήματος υγείας και βελτίωση των συνθηκών ζωής του πληθυσμού και όχι με μέτρα καταστολής. Αντίθετα, το μόνο που έκαναν ήταν να δίνουν τα “επιστημονικά” τους επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τις πολιτικές λοκντάουν, επαναλαμβάνοντας σ’ όλους τους τόνους να κλειστούμε όλοι μέσα “για να μην καταρρεύσουν τα νοσοκομεία”.

Πώς να πείσουν τώρα ότι νοιάζονται για τους συναδέλφους τους, τους γιατρούς πρώτης γραμμής, όταν τόσον καιρό αδιαφόρησαν για τις διαμαρτυρίες και τις κινητοποιήσεις τους; Ας μη γελιόμαστε, ποσώς τους ενδιαφέρει αν κάποιοι γιατροί σε κάποια νοσοκομεία ταλαιπωρηθούν άδικα από μηνύσεις οι οποίες “θα στερούνται πάσης βασιμότητας”. Αυτό που πραγματικά τους ανησυχεί είναι οι πολύ βάσιμες ποινικές διώξεις που έχουν ξεκινήσει στην Ευρώπη και την Αμερική, οι οποίες καταρρίπτουν τα ψέματα που έχτισαν την “πανδημία COVID-19” και καθιστούν υπόλογους αυτούς που τα είπαν. (Δείτε για παράδειγμα εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. Έτσι, ως ελάχιστο δείγμα του τι γίνεται στον κόσμο και τα εγχώρια διαπλεκόμενα ΜΜΕ φροντίζουν να μη μάθουμε.)

Η πολιτικοποίηση της διαχείρισης της πανδημίας δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί πίσω από την υποτιθέμενη “ουδετερότητα” της επιστήμης. Όταν το American Institute of Economic Research δημοσιεύει ανασκόπηση ερευνών που αποδεικνύουν ότι η τακτική lockdown ουδεμία σχέση έχει με τον έλεγχο διασποράς του ιού, όπου αναφέρει τα εξής:

«…οι γενικευμένοι κοινωνικοί και οικονομικοί έλεγχοι αποτελούν το νέο ορθόδοξο δόγμα. Σε έναν λογικό κόσμο, το βάρος της απόδειξης θα έπεφτε σ’ αυτούς που επιβάλλουν τα lockdown, αφού αυτοί είναι που πέταξαν 100 χρόνια γνώσεων για τη δημόσια υγεία και τα αντικατέστησαν με μια αδοκίμαστη, από πάνω προς τα κάτω επιβολή στις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτοί ποτέ δεν ανέλαβαν αυτό το βάρος. Δέχτηκαν ως αξίωμα ότι ο ιός μπορεί να εκφοβιστεί και να τρομάξει από πιστοποιητικά, διατάγματα, διαγγέλματα και μασκοφόρους χωροφύλακες.»

Όταν ακόμα και το British Medical Journal σε άρθρο του διαμαρτύρεται για την υποταγή της επιστήμης σε πολιτικές σκοπιμότητες, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι εν μέσω COVID «η επιστήμη καταστέλλεται για πολιτικά και οικονομικά κέρδη» και ότι «όταν η επιστήμη καταστέλλεται από το ιατρικο-πολιτικό σύμπλεγμα, οι άνθρωποι πεθαίνουν».

Και αυτοί που αποδέχτηκαν να παίξουν αυτό το παιχνίδι των πολιτικών, υποτάσσοντας το επιστημονικό τους κύρος στην εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, βγαίνουν τώρα και λένε ευθαρσώς στα αφεντικά τους: «κοίτα, εγώ σαν καλό παιδί σού έκανα τα θελήματα, φρόντισε τώρα κι εσύ να μη με αφήσεις εκτεθειμένο»!

Σε κάθε περίπτωση, είτε περάσει η νομοθετική ρύθμιση που ζητούν είτε όχι, θα πρέπει να θυμηθούν κάτι που μάλλον το ’χουν ξεχάσει. Κάτι που ο σοφός ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλύτερα απ’ αυτούς κι ας μην έχει τα πτυχία και τα διδακτορικά τους: ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, κι ότι όπως έστρωσαν έτσι θα κοιμηθούν. Έκαναν την επιλογή τους, θα αναλάβουν στο ακέραιο και τις ευθύνες τους.

Η Αθανασία Πέτσα είναι μέλος της ΠΓ του ΕΠΑΜ