Ανάθεση...

Του Κων/νου Σταθόπουλου*



Προσπαθούμε εδώ και χρόνια να κατανοήσουμε, γιατί δεν ξεσηκώνεται ο Έλληνας.

Άλλος δίνει την εξήγηση πως μας ψεκάζουν. Τότε γιατί κάποιοι αντιστέκονται; Δεν τους πιάνει αυτούς; Άλλος εξηγεί πως γίναμε καταθλιπτικοί. Μα όλοι; Κάποιοι πιστεύουν ακόμη πως η πλατιά μάζα του λαού έχει χρήματα κάτω από το στρώμα. Τότε γιατί έχει πέσει τόσο η κατανάλωση; Αποφάσισε συντεταγμένα ο λαός να σταματήσει να τρώει;

Αυτά και άλλα πολλά τα ερωτήματα που βασανίζουν πολλούς από τους συνανθρώπους μας και εμάς τους ίδιους.

Η απάντηση δεν βρίσκεται στους άλλους. Ποτέ ή σχεδόν ποτέ η απάντηση δεν βρίσκεται στους άλλους. Η απάντηση βρίσκεται μέσα μας και στον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε και γαλουχήθηκε ο καθένας.

Δυστυχώς από τα μικρά μας έως σήμερα μας δίδαξαν πως πάντα κάποιος θα έρθει να μας σώσει, είτε ως από μηχανής θεός, είτε ως ιππικό στον Λούκι Λούκ, είτε ως Ταρζάν, είτε ως ο καλός....
καρατέκα ή ο τρελαμένος με το κοινό καλό επιστήμονας, είτε ακόμη ως James Bond και όσο αφορά τη χώρα μας, μύρια άλλα παραδείγματα.

Να θυμίσω επιγραμματικά την οικογένεια Παπανδρέου, την οικογένεια Καραμανλή, εν μέσω κρίσης τον "προφήτη" Λεβέντη, τον πάτερ, (για μένα αυτό ήταν, αυτό τιμούσε και αυτό θα παραμείνει), Παΐσιο, τον καραμπινάτο απατεώνα Σώρρα και πολλούς άλλους, που, θα μας προσφέρουν, (αναμένεται ο Ρουβάς), ή κάποιους που οι ίδιοι θα επιλέξουμε.

Το μεγάλο πρόβλημά μας και κατ' επέκταση της κοινωνίας μας, είναι η ανάθεση.

Έχουμε πάντα την εντύπωση ή πεποίθηση πως κάποιος ή κάτι ανώτερο, εξυπνότερο, δυνατότερο από εμάς θα μας βοηθήσει την δεδομένη στιγμή, ή τουλάχιστον θα μας βγάλει από το αδιέξοδο.

Χαρακτηριστική η έκφραση: Δεν θα βρεθεί ένας τρελός να μας σώσει; Και να μας σώσει και να είναι και τρελός. Φυσικά, αφού θα καταφέρει, σε πρώτη φάση, να σηκωθεί από τον καναπέ και κατ' επέκταση να τα βάλει με την σαπίλα.

Δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση ο πρωταγωνιστής, αν δεν πάρει την μοίρα του στα χέρια του, θα πεθάνει.

Η ιστορία αυτού του τόπου βρίθει παραδειγμάτων. Ότι μέχρι σήμερα έχει κερδηθεί, από εδαφική ανεξαρτησία, μέχρι κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, έχει κερδηθεί με αγώνες, θυσίες και δυστυχώς αίμα πολύ αίμα.

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε έστω και τώρα ότι τα πάντα στη ζωή κερδίζονται με αγώνα, έναν αγώνα στον οποίο μετέχουμε ενεργά, παίρνοντας αποφάσεις, προτάσσοντας τα στήθη, το μυαλό ,την γνώση, τότε είμαστε χαμένοι από χέρι.

Δυστυχώς αυτός ο αγώνας δεν σταματά στο '90. Δεν είναι ένα παιχνίδι, στο οποίο όσο και αν είναι πουλημένος ο διαιτητής, κάποια στιγμή έρχεται η λήξη.

Όσο το σύστημα, γνωρίζει, οσμίζεται, αντιλαμβάνεται, πως το πόπολο χρειάζεται έναν μεσσία, θα τον προσφέρει απλόχερα. Αν δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι. Η αλαζονεία της άρχουσας τάξης στην Γαλλία, έφερε την Γαλλική επανάσταση.

Η αλαζονεία της δικής μας άρχουσας τάξης και των λοιπών σφουγκοκωλάριων, δεν έχει απλά ξεπεράσει σε ένταση και διάρκεια άλλες παρόμοιες παγκοσμίως, αλλά την έχει οδηγήσει σε μία άνευ προηγουμένου κατά μέτωπο επίθεση εναντίον της κοινωνίας και των πολιτών, ακόμη και σε ατομικό επίπεδο, ξεπερνώντας ακόμη και τις επιδόσεις της επταετίας.

Δεν είναι δύσκολο. Μία απόφαση είναι. Σε πρώτη φάση να σηκωθούμε στα πόδια μας, κατόπιν να βγούμε στο δρόμο. Τα άλλα θα έρθουν. Ευτυχώς οι αγώνες του λαού μας είναι καταγεγραμμένοι βαθειά στο DNA μας.

Εν δυνάμει συναγωνιστή μου, καλό μας αγώνα και σύντομα λεύτεροι.

Στο χέρι ανάθεση κρατάς

και κρύβεσαι στα πίσω.

Μπροστά είναι το χαράκωμα,

αν θέλεις ακολούθα με.

Εγώ θα πολεμήσω.

Ο Κ. Σταθόπουλος είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.