Η υποταγή έχει ανδρείκελα μα η αντεπίθεση θέλει ηγέτες

 

Τα πράγματα είναι τόσο απλά λοιπόν. Και οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση που παραβλέπει ή προσπερνά αυτό τον κανόνα, είναι απλώς μια φλύαρη προσέγγιση που αβαντάρει αντικειμενικά τα ανδρείκελα της υποταγής...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτή η κοινωνία μπορεί να απέδειξε πως είναι μια κοινωνία κουτόφραγκων. Μπορεί να αποδεικνύει καθημερινά πως είναι μια υπερτιμημένη κοινωνία, που όταν θυμάται μπορεί και να υμνολογεί τις δόξες των προγόνων της, ενώ την ίδια στιγμή παρακολουθεί με απάθεια την αποκαθήλωση τους από το βάθρο του παραδειγματισμού, της έμπνευσης και της ιστορικής μνήμης, αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο…

Αυτή η κοινωνία δεν παρουσιάστηκε ένα πρωί ως κοπάδι προβάτων στους δυνάστες της για να δηλώσει δουλοπρέπεια, υποταγή και αιώνια αφοσίωση. Σ αυτό το δρόμο της ντροπής, σύρθηκε από ηγέτες που κιότεψαν, από ηγέτες που πρόδωσαν, από ηγέτες που ξέρασαν και το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς τους, και μπήκαν απροκάλυπτα στη δούλεψη της ξένης κατοχής.

Αυτή η κοινωνία εξαπατήθηκε, λοιδορήθηκε, παραμυθιάστηκε, εκβιάστηκε, καθηλώθηκε σε μια αδιέξοδη προσμονή, εκφυλίστηκε και τελικά παραδόθηκε στη μοίρα της και στις ορέξεις των βιαστών της αξιοπρέπειάς της.

Όποιος λοιπόν απευθύνεται σ αυτή τη κρεατόμαζα των άβουλων, των αμήχανων και παραδομένων κομπάρσων, δε μπορεί να της θέτει διλήμματα που είναι ανίκανη να απαντήσει, γιατί τότε...

απλά υποκρίνεται, κι ενώ παραμένει μασκαράς, επιμένει να εμφανίζεται ως επίδοξος επαναστάτης.

Τα διλήμματα λοιπόν επιστρέφουν αυτούσια σ αυτούς που τα θέτουν.
Μια κοινωνία που δεν αποφάσισε μόνη της να παραδοθεί, δεν αποτελεί ένα οργανωμένο σύνολο από ανθρώπους που θα αποφασίσουν μονάχοι τους να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι και να αντισταθούν σ αυτά που έρχονται.

Ο ξεσηκωμός ή η συνθηκολόγηση, είναι πράξη των ηγετών. Είναι διαδρομή που χαράσσεται είτε από ανδρείκελα είτε από πραγματικούς ηγέτες.

Αυτή η κοινωνία λοιπόν για να ξεσηκωθεί, πρέπει κάποιος να μπει μπροστά για να της δείξει το δρόμο…

Αυτή η κοινωνία για να εξεγερθεί, θα πρέπει κάποιος να την εμπνεύσει και να την συνεγείρει στο δρόμο που δεν τολμά να τον περπατήσει ο συμβιβασμός και η δουλοπρέπεια…

Τα διλήμματα λοιπόν δεν είναι δικά της. Είναι δικά μας. Όσων τουλάχιστον από μας αντιλαμβανόμαστε πως σ αυτή την πατρίδα αξίζει μια τύχη διαφορετική.

Τα συνθήματα δεν είναι δικά της. Τα θέλει έτοιμα. Θέλει να είναι ισχυρά. Θέλει να έχουν τη δύναμη να την παρασύρουν για να τα ενστερνιστεί και να τα υιοθετήσει.

Οι δρόμοι της πάλης… Οι τρόποι της δράσης… Δεν είναι μέρος των ονείρων της. Είναι το δικό μας σχέδιο που πρέπει να γίνει ο εφιάλτης των προσκυνημένων.

Αυτή την κοινωνία λοιπόν όταν την καλείς να επιλέξει ανάμεσα στην υποταγή ή στην αντεπίθεση, θα επιλέξει την υποταγή, γιατί αυτό το δρόμο της χάραξαν οι προσκυνημένοι.

• Η αντεπίθεση θέλει ηγέτες, οργανωτές, εμπνευστές. Θέλει τους αποφασισμένους που θα προκαλέσουν εξελίξεις.
• Η αντεπίθεση δεν θέλει κότες αλλά αυγά που πρέπει να σπάσουν. 
• Θέλει Παπαφλέσσες και Βελουχιώτηδες. 
• Θέλει Σπάρτακους και Μαρίνους Αντύπες. 

Θέλει μια αρμαθιά αποφασισμένους,  που δε θα αρκούνται στα ονείρατα και στα πρωτόκολλα, αλλά σε…

Ένα σύνθημα…

Δύο σχέδια…

Και τρία πολύ συγκεκριμένα βήματα με στόχο την πολιτική εξουσία.

Πιό φραγκοδίφραγκα δε γίνεται...