Για τα σχόλια επί του ψηφίσματος του Συνεδρίου, ή για όποιον δεν θέλει να ζυμώσει...

Του Γιάννη Γκινοσάτη


Το 5^ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ ενέκρινε ένα ψήφισμα με το οποίο ανέλαβε την υποχρέωση να υλοποιήσει αμέσως μόλις αναλάβει την εξουσία μία σειρά προγραμματικών του δεσμεύσεων, ομολογώντας ότι αν δεν το κάνει αυτό μέσα σε τρεις μήνες,  θα έχει διαπράξει το αδίκημα της εξαπάτησης εκλογέων και σε περίπτωση που τα μέλη του που συμμετέχουν σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης δεν παραιτηθούν, θα έχουν διαπράξει το κακούργημα της εσχάτης προδοσίας.
Παρά την σχεδόν ομόφωνη αποδοχή του από τα μέλη του Συνεδρίου, το ψήφισμα αυτό έτυχε αρνητικών έως και ειρωνικών σχολίων από συναγωνιστές του ΕΠΑΜ, οι οποίοι δεν είδαν αυτό ως μια πολιτική απόφαση για την προβολή της διαφορετικής πολιτικής φυσιογνωμίας του ΕΠΑΜ και ως ένα πρωτότυπο εργαλείο για πολιτική ζύμωση των προτάσεών του στον κόσμο, αλλά ως ένα νομικό μόνο κείμενο για να το πάρουμε και να πάμε στο δικαστήριο.
 
Επειδή λοιπόν φαίνεται ότι γίνεται μια προσπάθεια να απαξιωθεί το ψήφισμα ως κάτι που δεν είναι, με «νομικά» επιχειρήματα που συνοψίζονται στο συμπέρασμα ότι δεν επάγεται καμία έννομη συνέπεια και επειδή σε αυτή τη Χώρα όλοι γνωρίζουμε νομικά, ας μπούμε στη διαδικασία να μιλήσουμε και για την νομική αξία αυτού του ψηφίσματος, όσο πιο σύντομα και απλά γίνεται.

Σύμφωνα με το άρθρο 162 του Ποινικού Κώδικα με τον τίτλο «εξαπάτηση εκλογέων» όποιος με ψευδείς ειδήσεις ή συκοφαντικές διαδόσεις που ανάγονται στο πρόσωπο κάποιου υποψηφίου ή με άλλο τρόπο εξαπατά εκλογέα είτε για να μην ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, είτε για να μεταβάλει το εκλογικό του φρόνημα σε κάποια από τις εκλογές που αναφέρονται στο άρθρο 161 τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και με χρηματική ποινή και με το άρθρο 134 με τον τίτλο Έσχατη προδοσία στην παράγραφο 2 προβλέπεται ότι με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού^..

Και τα δύο παραπάνω εγκλήματα διώκονται αυτεπαγγέλτως, δηλαδή οποιοσδήποτε εισαγγελέας μπορεί να κινήσει την διαδικασία για την ποινική δίωξη των προσώπων που διέπραξαν τα εγκλήματα αυτά και οποιοσδήποτε πολίτης αυτής της Χώρας μπορεί να τα καταγγείλει στην Εισαγγελική Αρχή, η οποία οφείλει να διερευνήσει την καταγγελία.
Περαιτέρω στο άρθρο 177 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας με τίτλο «Αρχή της ηθικής απόδειξης» προβλέπεται ότι οι δικαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν νομικούς κανόνες αποδείξεων, πρέπει όμως να αποφασίζουν κατά τη πεποίθησή τους, ακολουθώντας τη φωνή της συνείδησής τους και οδηγούμενοι από την απροσωπόληπτη κρίση που προκύπτει από τις συζήτησεις και που αφορά την αλήθεια των πραγματικών γεγονότων, την αξιοπιστία των μαρτύρων και την αξία των άλλων αποδείξεων. Αποδεικτικά μέσα, που έχουν αποκτηθεί με αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών, δεν λαμβάνονται υπόψη στην ποινική διαδικασία, ενώ κατά το άρθρο 178 του ίδιου Κώδικα με τίτλο «Αποδεικτικά μέσα» ορίζεται ότι κυριότερα αποδεικτικά μέσα στην ποινική διαδικασία είναι: α) οι ενδείξεις β) η Αυτοψία γ) η πραγματογνωμοσύνη δ) η ομολογία του κατηγορουμένου ε) οι μάρτυρες και στ) τα έγγραφα.

Από τις παραπάνω διατάξεις συνάγεται ότι η ομολογία του κατηγορουμένου και τα έγγραφα που αποδεικνύουν με οποιοδήποτε τρόπο την ενοχή του, είναι αποδεικτικά στοιχεία που οδηγούν το δικαστήριο στην καταδίκη του.
Σύμφωνα με το άρθρο 914 του Αστικού Κώδικα όποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει, ενώ κατά το άρθρο 932 του ιδίου Κώδικα, σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του. Τέλος το άρθρο 926 του Α.Κ. προβλέπει ότι αν από κοινή πράξη περισσοτέρων προήλθε ζημία ή αν για την ίδια ζημία ευθύνεται παράλληλα περισσότεροι, ενέχονται όλοι εις ολόκληρον. Το ίδιο ισχύει και αν έχουν ενεργήσει περισσότεροι συγχρόνως ή διαδοχικά και δεν μπορεί να εξακριβωθεί τίνος η πράξη επέφερε τη ζημία.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι το ΕΠΑΜ έχει αναλάβει ή συμμετέχει στη διακυβέρνηση της Χώρας ή έχει καταφέρει στις εκλογές να εισέλθει στη Βουλή, αλλά αθετεί τις υποσχέσεις που έδωσε στον Ελληνικό Λαό με αυτό το ψήφισμα. Οποιοσδήποτε λοιπόν πολίτης και οποιοσδήποτε εισαγγελέας με βάση το ψήφισμα, το πολιτικό μας πρόγραμμα και τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις, ως έγγραφα που αποδεικνύουν την ενοχή των μελών του ΕΠΑΜ που είναι στην κυβέρνηση και την ηγεσία του και από τα οποία προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς ομολογία ενοχής (βλ. άρθρα 177 και 178 ΚΠΔ)  θα μπορεί να ζητήσει την ποινική δίωξή τους, για τα αδικήματα της εξαπάτησης εκλογέων και της εσχάτης προδοσίας.
Η καταδίκη δε οποιουδήποτε για τα αδικήματα αυτά, ιδρύει το δικαίωμα είτε του εκλογέα, στην περίπτωση της εξαπάτησης, είτε του Ελληνικού Δημοσίου, στην περίπτωση της εσχάτης προδοσίας, να ζητήσουν από τα αρμόδια δικαστήρια την επιδίκαση χρηματικής αποζημίωσης σε βάρος των καταδικασθέντων, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν από τις εγκληματικές πράξεις τους, με βάση τις προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 914, 932, 926 του ΑΚ.

Αυτές συνοπτικά είναι κατά την ταπεινή μου άποψη οι νομικές συνέπειες του, κατά τα άλλα πολιτικού, κειμένου που ψηφίστηκε στο Συνέδριο και δεν είναι καθόλου αμελητέες, εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι στην περίπτωση που το ΕΠΑΜ καταφέρει να πάρει την εξουσία, το πολιτικό σύστημα θα παραβλέπει τα ατοπήματά του. Υποψιάζομαι από τώρα το ακριβώς αντίθετο : ουρές θα γίνονται στην Ευελπίδων από εχθρούς και κυρίως από φίλους.
Τα υπόλοιπα που λέγονται και ακούγονται εναντίον του ψηφίσματος, έχω την εντύπωση ότι είναι δικαιολογίες για αυτούς που δεν θέλουν να αναλάβουν την προσωπική τους ευθύνη απέναντι στο ΕΠΑΜ και τον Λαό, γιατί πιθανόν έχουν άλλα στο μυαλό τους.


Ο Γιάννης Γκινοσάτης είναι Δικηγόρος,  μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Παλλήνης - Παιανίας και μέλος της Επιτροπής Νομικής Αλληλεγγύης του Ε.ΠΑ.Μ. ‎