Ν. Τζαχρήστας: Μάχη μέχρις εσχάτων.....Γενική Πολιτική Απεργία

Κυβέρνηση και κυβερνητικά κανάλια έχουν εκτροχιαστεί τις τελευταίες μέρες μπροστά στον φόβο της γενίκευσης του πιο ιερού όπλου που έχουν οι πολίτες ως δικαίωμα και καθήκον ενάντια σε ένα κράτος συνώνυμο της αυθαιρεσίας. Η κυβέρνηση κόπτεται για την παραγωγική δραστηριότητα η οποία διακόπτεται από τις απεργίες των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και των αγροτών. Μετά κραυγάζει ενάντια στους παράνομους απεργούς και τους εγκαλεί στην τάξη απειλώντας με απολύσεις και κάνοντας επίταξη.

Από που μπορεί να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει. Είναι να κλαις και να γελάς ταυτόχρονα. Αλλά ας τα πάρουμε ένα ένα. Καταρχήν προσπαθούν να στρέψουν μια επαγγελματική ομάδα ενάντια στην άλλη και τους πολίτες εναντίον όλων χρησιμοποιώντας μισθολογικά κριτήρια αλλά χρησιμοποιώντας και το δικαίωμα του πολίτη να μπορεί να πάει στην εργασία του. 

Ποιος πολίτης μπορεί να «ευχαριστηθεί» για το τσεκούρωμα του μισθού του άλλου ή για το τσεκούρωμα του μισθού ολόκληρης επαγγελματικής ομάδας Σκοπός μας είναι να μειωθούν οι μισθοί ή να αυξηθούν; Οι πολίτες εμποδίζονται και δυσκολεύονται από τις απεργίες να πάνε στις δουλειές τους; Πόσοι από αυτούς θα έχουν δουλειά μέσα στους επόμενους μήνες; Και εάν έχουν δουλειά για πόσα χρήματα θα δουλεύουν; Ο υπουργός προπαγάνδας του 3ου Ράιχ ωχριά μπροστά στην κυβερνητική προπαγάνδα αλλά και σε αυτήν των δημοσιογράφων-υπαλλήλων τους. Προσπαθούν την σύγκρουση να μην την έχεις με την κυβέρνηση αλλά με τους συνανθρώπους σου.

Η κυβέρνηση μιλά επίσης και για παρανομία ή ανομία στους κόλπους των απεργών. Ξεχνούν τους γαλάζιους ή τους πράσινους βουλευτές που ανέβαιναν σε τρακτέρ ή παρευρίσκονταν μαχητικά σε απεργίες ενάντια στις αντίπαλες κυβερνήσεις. Πως μπορεί η κυβέρνηση να μιλά για ανομία όταν η κυρία Ν. Μπακογιάννη απαλλάχτηκε με βούλευμα για το ένα εκατομμύριο αφορολόγητα δολάρια; Πως μπορεί η συγκυβέρνηση να μιλά για παράνομους απεργούς την στιγμή που οι ίδιοι έχουν κακοδιαχειριστεί, καταχραστεί ή κλέψει το δημόσιο χρήμα; Αυτή είναι η δημοκρατία τους; Φοβούνται το δικαίωμα του εργαζόμενου στην απεργία ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν μέσω των τηλεοπτικών καναλιών τους να βαφτίσουν άσπρο το μαύρο;

Θα γράψω κάτι που έχω αναφέρει άπειρες φορές μέχρι που οι συμπολίτες μου να καταλάβουν. Τους δημόσιους οργανισμούς τους διαχειρίζονταν οι ίδιοι οι υπουργοί ή πρωθυπουργοί διορίζοντας στην διεύθυνση αυτών δικά τους άτομα που θα θέλουν αλλά και θα είναι ικανά να ακολουθήσουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Είναι εντελώς άτοπο να κατακεραυνώνουν και να ρίχνουν το ανάθεμα στον δημόσιο τομέα που οι ίδιοι διαχειρίζονταν ή είναι ανίκανοι ως πολιτικοί άντρες να αναλάβουν τις ευθύνες της ανικανότητας να καταστήσουν υγιείς και όχι ζημιογόνους. Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ο διευθύνοντας σύμβουλος κάθε οργανισμού όταν επί της θητείας του ένας οργανισμός (πόσο μάλλον δημόσιος οργανισμός) «μπαίνει μέσα» καταρχήν παραιτείται και κατόπιν δέχεται τις ποινικές συνέπειες. Στην Ελλάδα των τελευταίων 40 τουλάχιστον ετών οι κυβερνήσεις με τα όργανά τους ακολούθησαν ζημιογόνα πολιτική χωρίς κανένας να παραιτηθεί, χωρίς κανένας να υποστεί τις ποινικές ευθύνες. Το δημόσιο δεν είναι κάτι το αόριστο,κάποιος το διαχειρίζονταν. Στο ΙΚΑ, στην ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στον ΟΣΕ υπήρχε πάντα ένας διαχειριστής διορισμένος από την κυβέρνηση. Δεν υπήρχαν μόνο κακοί υπάλληλοι που δεν εργάζονταν ή έκλεβαν τον οργανισμό.Αυτό ο κάποιος διαχειριστή ποτέ ή σχεδόν ποτέ λοιπόν δεν πήγε σπίτι του ή δεν πέρασε από δίκη. Μόνιμη καραμέλα όμως στα κυβερνητικά χείλη είναι ότι δεν μπορούμε να ποινικοποιήσουμε την πολιτική ζωή. Με λίγα λόγια οτιδήποτε και αν έχουν πράξει, και αν μας έχουν φτάσει με τις πολιτικές τους εδώ πρέπει να βρίσκονται στο απυρόβλητο σε αντίθεση με τον απεργό που πρέπει να περάσει από την αυτόφορη διαδικασία αν δεν υπακούσει και δεν υποταχτεί στην αυθαίρετη πολιτική των υπαλληλίσκων του Βερολίνου. Θέλησαν να σε ενοχοποιήσουν λέγοντας ότι και εσύ συνέβαλλες στην ανομία τόσων χρόνων και αν δεν αισθάνεσαι ένοχος και αντιδράσεις τότε είσαι παράνομος.

Τα πράγματα αγαπητέ συμπολίτη μου όμως δεν είναι έτσι. Εδώ και τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις είχαν χρέος και καθήκον να παρέχουν άρτια παιδεία, άρτια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να επιβάλλουν την νομιμότητα σε κάθε τομέα ευθύνης τους, να στέλνουν στο σπίτι του όποιον δεν μπορεί να κάνει καλά την δουλειά του στους δημόσιους οργανισμούς, να χρησιμοποιήσουν ένα κοινωνικό managementώστε οι δημόσιοι οργανισμού να είναι εύρωστοι και ταυτόχρονα να προσφέρουν ποιοτικά αγαθά και υπηρεσίες, να λογαριάζουν το ιερό δημόσιο χρήμα στις κατασκευές κλπ κλπ κλπ. Σε μια ευνοούμενη πολιτεία οι κυβερνήσεις και αυτοί που τις απαρτίζουν είναι υπηρέτες του πολίτη και διαχειριστές του δημόσιου χρήματος. Η διαχείριση των οικονομικών δεν πήγε καθόλου καλά, ανομία, ανισότητα και παρανομία υπήρχε σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, οπότε το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να πάνε σπίτι τους αφού πρώτα δικαστούν και υποστούν τις συνέπειες του νόμου όπως θα έκανε κάθε τίμιος πολιτικός σε κάθε ευνοούμενη κοινωνία.

Το χρέος που υποτίθεται ότι έχεις είναι χρέος αυτών. Ο μισθός σου και η σύνταξή σου πρέπει να είναι αξιοπρεπής, η παιδεία για το παιδί σου η καλύτερη όπως και η ιατροφαρμακευτική σου περίθαλψη. Δεν μπορούν να ζητήσουν από εσένα τα ρέστα. Έκανες το λάθος λόγω της προπαγάνδας και της παιδείας που σου πρόσφεραν και τους εξέλεξες και τους επανεξέλεξες ξανά και ξανά αλλά η διαχείριση αυτής της πατρίδας δεν ήταν στα χέρια σου. Υπόλογοι είναι αυτοί.

Καθήκον και υποχρέωση λοιπόν όλων μας είναι σε οποιαδήποτε σπίθα αντίστασης υπάρχει, σε οποιοδήποτε αγώνα και απεργιακή κινητοποίηση να συμμετέχεις ή τουλάχιστον να μην τον εμποδίζεις. Έχεις υποχρέωση στον εαυτό σου, στους συμπολίτες σου, στους οικείους σου να βάλεις ένα τέλος σε αυτήν την μπόχα τόσων ετών και να διεκδικήσεις τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.

Καλώ λοιπόν σε Γενική Πολιτική Απεργία όλους όσους ακόμα θέλουν να είναι ελεύθεροι και να αποδώσουν δικαιοσύνη. Οι σειρήνες τριγύρω είναι πολλές αλλά εσύ πρέπει να ζήσεις ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ.

Γράφει ο Νικόλαος Τζαχρήστας