Η ζωή εν μπάφω...

Σκέψου λέει, να κινδύνευε το Οχάιο να βρεθεί εκτός δολαρίου.


Να το κοιτούσαν αφ΄ υψηλού η Καλιφόρνια και η Γιούτα.


Και μια μίσες Mέρκελ σαν κυβερνήτης του Τέξας, να το ωθούσε στην εξαθλίωση, συνεργαζόμενη με τις υπόλοιπες πολιτείες, ειδικά τις πλουσιότερες.

Επιγραμματικά και χωρίς λεπτομέρειες, μπορείς να κάνεις μια τέτοια σκέψη προσπαθώντας να αισθανθείς την αλληλεγγύη της Ευρώπης στις χώρες που υιοθέτησαν το ευρώ ως νόμισμα.
Και καταλήγεις: τελικά η νοοτροπία των Ελλήνων «δεν πα να κόψεις το λαιμό σου, εγώ να ‘μαι καλά» δεν είναι Ελληνική, αλλά Ευρωπαϊκή.


Μην πείτε τώρα πως αν το Οχάιο τα έφαγε, τι φταίνε οι άλλοι να πληρώσουν;

Δεν θα τα ‘τρωγε αν τον πρόσεχαν λιγάκι αυτοί οι άλλοι. Τα ‘χουμε πει αυτά.

Όσο ανίκανοι ήταν οι κυβερνήτες του Οχάιο που φαγώθηκαν τα φράγκα, άλλο τόσο ήταν και οι μάγκες από Τέξας, Καλιφόρνια και Γιούτα, που τους τα ‘χωναν χωρίς να νοιάζονται αν πέφτουν σε εξορύξεις ή σε ροντέο.

Αλλά ας έρθουμε στην πραγματικότητα και στις δικές μας κοπριές.
Δεν ήξεραν οι Ευρωπαίοι πως οι Ολυμπιακοί αγώνες για παράδειγμα, ήτανε για την Ελλάδα ό,τι θα ήταν και για τη δεκαοχτάχρονη ξαδέλφη μου, μια Μαζεράτι δώρο στα γενέθλιά της;
Κι ας πούμε πως ο θειός μου έλεγε ότι έβγαλε δίπλωμα η μικρή, αυτοί γιατί τον πίστεψαν, δεν είδαν ότι στο ποδήλατο είχε ακόμα τις βοηθητικές;
Εκτός κι αν της την έδωσαν μπας και στουκάρει να ησυχάσουν, αλλά αυτό δεν έχει αποδειχτεί, γιατί είναι και ωραίο γκομενάκι η ξαδέλφη και όσο να ‘ναι τέτοιο κωλαράκι δεν το πας στον τάφο, το κρατάς να το χουφτώνεις όταν θέλεις.
Αλλά ας το πιάσω από παλιότερα.
Σαν έφηβη αναρωτιόμουν γιατί δεν γεννήθηκα πλούσια, σε αντίθεση με την κολλητή μου που είχε πήξει στο Lacoste, τις βόλτες και τα Marlboro.
Σύντομα είχα βρει την ανακουφιστική απάντηση που χρειαζόμουν.
Δεν γεννήθηκα φραγκάτη σαν εκείνη, αλλά δε γεννήθηκα και στην Ινδία, πέμπτη κάστα.
Χαιρόμουν που ήμουν Ελληνίδα μ’ άλλα λόγια κι ας τσάκιζα την κολλητή στην τράκα.
Μεγαλώνοντας, άρχισε να μου αρέσει και που ήμουν Ευρωπαία.
Βλαχουριά η Αυστραλία, βλαχουριά η Αμερική, τρίτος κόσμος οι υπόλοιποι κι εγώ να ‘χω το σπίτι μου στη μάνα των τεχνών και των γραμμάτων.
Γενικότερα, είχα βρει τις ισορροπίες μου, είχα και τις πλάτες μιας κυβέρνησης που νόμιζα πως μ΄αγαπούσε, χώθηκα στα ροζ γρανάζια της ζωής και με πήγαινε το κύμα.
Τη μεγάλη κατραπακιά με την Ελλάδα, την έφαγα όταν άρχισα να ασχολούμαι με τα αδέσποτα. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως όποια πόρτα και να ανοίξεις, από πίσω έχει λαμόγια. Πόρτα υπουργείου, σπιτιού, μαγαζιού, επιχείρησης, κοινοβουλίου, παντού λαμόγια.
Να μην πολυλογώ όμως, μαλλιάσανε τα πληκτρολόγια να τα λέμε.
Πάνε τα λαμόγια, ξεσκεπάστηκαν. Άλλο που βρίσκονται στις ίδιες θέσεις και διεκδικούν και πάλι την ψήφο του λαού.
Αυτής της μάζας που αποκαλούν «λαό», γιατί αν μας είχαν σε εκτίμηση, θα μας έλεγαν πολίτες, τα μουνόσκυλα.
Ωχ, πώς ξεχνιέμαι ενίοτε και γράφω βρώμικες λέξεις, παρότι έχω αποφασίσει τελευταία να υποκρίνομαι την καθώς πρέπει για το αναγνωστικό κοινό, όπως κάνει και εκείνο.
Πάνε λοιπόν τα λαμόγια και τώρα όλοι σούμπιτοι στην εποχή των παρανοϊκών.
Το νέο trend των Ελλήνων λέγεται Τσίπρας. Τσιπροσυνιστώσας για την ακρίβεια.
Τον θέλουν γιατί σιχάθηκαν πλέον οι Έλληνες τα λαμόγια που μας ξεπούλησαν στο ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους.
Το ότι ο Τσιπροσυνιστώσας, θα φέρει στην Ελλάδα όπως υποσχέθηκε, όλα τα σόγια των μεταναστών που είναι και τεράστια, δεν λογαριάζεται ξεπούλημα.
Σε λίγα χρόνια δε θα πασχίζουν να μαυρίζουνε το καλοκαίρι οι γκόμενες στην παραλία. Θα είναι μελαψές από τη μάνα τους.
Σε λίγα χρόνια θα ρωτάς «μέσα από την Καμπούλ είσαι πατριώτη;». «Όχι από προάστιο» θα σου απαντάει.
Αυτό δεν είναι όμως ξεπούλημα, είναι ανθρωπιστική συνείδηση λαέ, όπως και το γεγονός πως ο Τσιπροσυνιστώσας ισχυρίζεται ότι τα Σκόπια έχουν κάθε δικαίωμα να ονομαστούν Μακεδονία, αφού έτσι γουστάρουν.
Δεν είναι ξεπούλημα στα βάθη των αιώνων όλα αυτά, το ΔΝΤ μονάχα είναι.
Από το οποίο ΔΝΤ, με λίγη καλή τύχη μπορούμε να τη σκαπουλάρουμε σε 10 χρόνια, όπως η Τουρκία.
Μάλλον, καλά μας λένε οι πολιτικοί «λαό». Και μύξα να μας λέγαν, μέσα είναι.
Διότι ο λαός ως μάζα, δεν διαθέτει σκέψη. Πώς η νεροχλαπάτσα πάει πέρα-δώθε; Έτσι κι ο λαός.
Φρίττει με την εγκληματικότητα που έφτασε στα ύψη, αλλά ψηφίζει Τσιπροσυνιστώσα, που θέλει να αφοπλίσει την αστυνομία.
Σιχαίνεται ο λαός τη Χρυσή Αυγή, αλλά δε σκέφτεται ότι τη δυναμώνουν οι εξαγγελίες του Τσίπρα περί οικογενειών μεταναστών που πρέπει να ‘ρθουν στην Ελλάδα και μάλιστα την εποχή, που ο λαός λιμοκτονεί σαν τα αδέσποτα.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Στους πολίτες απευθύνομαι βεβαίως τόση ώρα, γι αυτό λέω τα ξέρετε. Ο λαός ούτε ότι είναι ο λαός, γνωρίζει.
Συνοψίζω.
Με τις εκλογές σήμερα, περνάμε από τα λαμόγια στους τρελούς.
Νομίζω τερματίσαμε.
Ποιος λογαριάζει τη δραχμή και το ευρώ, όταν το πιάνει ο λαός στα χέρια;
Τέτοιος λαός, χρυσάφι να του δώσεις, σκατά θα στο γυρίσει.
Αιωνία μας η μνήμη.

http://eyedoll.gr