Επιτελους, ολα αυτα τα πολιτικα σκουπιδια που νομιζουν οτι κυβερνουν, πρεπει να λογοδοτησουν για ο,τι εχουν κανει μεχρι τωρα, γιατι απτη μια ο νομος θαχει χασει τελειως το νοημα του, και απτην άλλη θα συνεχισουμε να ζουμε μεσα στο φοβο και την ανασφαλεια.!! Μπορει μην εχουμε εμεις οι ιδιοι την ευθυνη για τα εγκληματα των δωσιλογων, αλλα οντας μερος του συνολου πρεπει να αντιληθφουμε ότι εχουμε καποιες υποχρεωσεις, πως ο,τι κιαν κανουμε πρεπει να εχει ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ κινητρο, την επιθυμια να ειμαστε ελευθεροι, γιατι ας μην ξεχναμε ότι… ο μεγαλυτερος κινδυνος που αντιμετωπιζει η χωρα, δεν προερχεται από τους ιδιους τους δωσιλογους, αλλα από αυτους που υπακουν τυφλα τις τερατωδεις εντολες των δωσιλογων .!!!

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Αδιαίρετες έννοιες η φτώχεια και η ανεργία, το Μνημόνιο και ο ευρωραγιαδισμός.




Η χώρα συνεχίζει να κατολισθαίνει στα Τάρταρα της φτώχειας, της ανεργίας  που είναι αλυσοδεμένες με το Μνημόνιο και την ευρωλαγνεία. Οι κυβερνώντες κερδίζουν χρόνο  εκπέμποντας τα χοντρά παραμύθια του success story για παιδιά. Αλλά και η αντιπολίτευση ομνύει στο ευρώ ! Η δολοφονική ευρωζώνη είναι ταμπού για κυβέρνηση και αντιπολίτευση !  Και οι δύο τσακώνονται για τα επιμέρους και συμφωνούν στο κεντρικό ζήτημα. Όση  φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, αυτοκτονίες, τραγωδίες, αδιέξοδα και αν βιώσουμε, αυτοί εκεί, πιστοί στο δόγμα : «ένας είναι ο θεός, ο ευρωδουλισμός». Κάτι σαν το «ελιά –ελιά και Κώτσο Βασιληά)

Το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ
Το φοβερό οπλοστάσιο του  κατεστημένου τρομοκρατεί  ανελέητα το ζαλισμένο και φοβισμένο πλήθος ενάντια στο μονόδρομο της εναλλακτικής πολιτικής απέναντι στο καταστροφικό Μνημόνιο. Αυτό της επιστροφής στη δραχμή, με υποτίμησή της  και  νοικοκυρεμένη διαχείριση από μια πατριωτική κυβέρνηση που θα νοιάζεται για τα συμφέροντα του τόπου και όχι των ξένων πατρώνων. Αλλά το κατεστημένο και οι υπάλληλοί του έχουν το δικό τους βιολί.  Τη δουλειά τους κάνουν, τις καρέκλες τους διασώζουν. Ελεγκτέοι για την αντιφατική στάση τους είναι όσοι  εκφράζουν την οργίλη αντίθεσή τους στο Μνημόνιο και την ίδια ώρα ευλογούν το ευρώ.  Μοιάζουν με το δανειστή που καταγγέλλει τους δανειστές και το δάνειο, αλλά παρακαλά να του το δώσουν  ! Πρόκειται για εξώφθαλμο παραλογισμό, αν όχι πονηρό Μαυρογιαλουρισμό. Η φτώχεια, η ανεργία, η δυστυχία, η καταστροφή, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι απόλυτα αδιαίρετες έννοιες.

Το Μνημόνιο και το ευρώ είναι περισσότερο και από δίδυμα αδέρφια, είναι Σιαμαίοι αδελφοί και τίποτα δεν μπορεί να τα διαχωρίσει. Φυσικά  είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση, η Άνκελα Μέρκελ θα υποστείλει τη σημαία της άτεγκτης Μνημονικής λιτότητας. Οι κομπασμοί του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα στριμώξουν το Βερολίνο για να αναστρέψει την ανελέητη λιτότητα, θυμίζουν όσα υποστήριζε προεκλογικά ο Αν. Σαμαράς γα άλλο μείγμα πολιτικής. Το οποίο αποδείχτηκε τελικά πιο επώδυνο από το προηγούμενο.  Ούτε φαίνεται να διδαχτήκαμε τίποτε από τη ληστρική επιδρομή της ευρωζώνης στη μαρτυρική Κύπρο. Ας είμαστε σοβαροί. Η κα Μέρκελ μπορεί να κάνει μια μπουκιά, όποιον μικρούλη του νότου παριστάνει τον τσαμπουκά. Όχι μόνο γιατί η παραδοσιακή πρωσική αναλγησία είναι δεύτερη φύση τους. Αλλά  γιατί, στον πυρήνα του συστημικού οικοδομήματος της ευρωζώνης όπως έχει στηθεί από τους νεοκατακτητές, το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ.

Ο καταγγελτικός λόγος πρέπει να συνοδεύεται από πολιτική πρόταση
Ο οξύς καταγγελτικός λόγος, η αντίθεση στη θέση χωρίς θέση, υπήρξε διαχρονικά γνωστό υποπροϊόν της ανευθυνότητας. Η έλλειψη πολιτικής πλατφόρμας, η αοριστολογία, η αντιφατικότητα είναι συχνά φαινόμενα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και μάλιστα σε χώρες με έντονο κοινωνικό παρορμητισμό και  ευκολοπιστία όπως η δική μας. Βολεύει την προσέλκυση ψήφων, την πολιτική πατρονία και ανακολουθία. Οφείλεται επιπλέον, σε σύγχυση ιδεών, πείσματος, ανεπάρκεια γνώσεων, πείρας και πολιτικού οράματος. Όπως και στην εκ του πονηρού στάση, να μη γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους.  Άλλωστε, όταν δεν υπάρχουν προτάσεις, μπορεί όταν κερδηθεί η εξουσία να παρθούν οποιαδήποτε μέτρα, που θα είναι χειρότερα από τα προϋπάρχοντα!
Όμως, μια ολοκληρωμένη πολιτική πλατφόρμα, δεν μπορεί να στέκεται μόνο στον καταγγελτικό λόγο. Η πολιτική δεν είναι μόνο αγανάκτηση, άρνηση, διαμαρτυρία. Είναι πάνω απ’ όλα πρόταση ευθύνης για το μέλλον. Η προσδοκία της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο προϋποθέτει το όραμα και το πρόγραμμα. Στην τραγική Ελλάδα του σήμερα, ακούγεται πλούσιος καταγγελτικός λόγος, που δικαιολογείται  από την εγκληματική κυβερνητική πολιτική των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Η καταγγελία του απαράδεκτου Μνημονίου είναι ασφαλώς κατανοητή. Ορθό είναι επίσης να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, ο καταγγελτικός λόγος δεν μπορεί να μη συνοδεύεται από ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις. Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

Τι κάνουμε
Καιρός είναι να προταχθούν και υιοθετηθούν υπεύθυνες πολιτικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, το νοικοκύρεμα, την ανάταξη της χώρας. Με πίστη στις δυνάμεις μας, να σταθούμε στα πόδια μας και να γυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα για να αναστήσουμε την ανταγωνιστικότητά της χώρας. Φυσικά η επιστροφή στη δραχμή δε θα είναι στρωμένη με ρόδα όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει. Η αρχική περίοδος 12 έως 24 μήνες και όχι έξι χρόνια για τα οποία μιλάει ο κ. Σαμαράς, θα είναι δύσκολη, με κάποια αναστάτωση στην αγορά, στο τραπεζικό σύστημα, με προσωρινές ελλείψεις εισαγόμενων αγαθών, κ.λπ. Όμως, όπως έχει δείξει και το παράδειγμα άλλων χωρών και ειδικότερα της Αργεντινής, αλλά και οι απόψεις  των περισσότερων σοβαρών διεθνών οικονομολόγων και αναλυτών, αυτή είναι η μόνο διέξοδος για να δούμε  φως στην άκρη του τούνελ. Σ’ αυτό το δρόμο υπάρχει ελπίδα. Ενώ τώρα με το σκληρό ευρώ, με την πορεία προς τα Τάρταρα, η ελπίδα έχει αποδράσει. Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα τραγικό τρανταχτό χαστούκι, ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Ναι, μπορούμε και οφείλουμε να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας των δανεικών που μας οδήγησε στην υποτέλεια και μας μετατρέπει σε σύγχρονη αποικία. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπροστά στην άβυσσο να δούμε το γεφύρι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

όποιος θέλει μπορεί να γράψει ο,τι σχόλιο θέλει, αλλά στα Ελληνικά.!!!