ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (Ε.ΠΑ.Μ.)
ΤΟΜΕΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Κυρία Καρυστιανού:
Με απόλυτο σεβασμό και συναίσθηση ευθύνης, τόσο προς το πρόσωπό σας όσο και προς όλους τους γονείς, συγγενείς και φίλους, που στερήθηκαν ανθρώπους τους εντελώς άδικα -αλλά με ευθύνη κάποιων-, απευθύνουμε την παρούσα δημόσια:
– όχι για να πούμε πράγματα που ήδη καλύτερα από τον καθένα γνωρίζετε και που πολλά από αυτά είναι ήδη καταγεγραμμένα στο “συλλογικό υποσυνείδητο”
– όχι για να εκμεταλλευτούμε πολιτικά το γεγονός και να το πάμε “εκεί που θέλουμε”
– πολύ περισσότερο όχι για να κάνουμε τους “έξυπνους” (έχει ήδη αρκετούς ο Τόπος)
αλλά:
– γιατί ανυποχώρητα υπερασπιζόμαστε τα δίκαια τα Ελληνικού Λαού και της Πατρίδας,
– γιατί ανυποχώρητα υπερασπιζόμαστε τη λειτουργία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Χώρας και όπως αυτό εγκαθιδρύεται με το Σ/75,
– γιατί μοναδικό ανάχωμα στις αυθαιρεσίες των Εξουσιών, είναι η Δικαιοσύνη, φτάνει “η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία του Δικαστή”, να είναι πραγματικές, ζώσες και ενεργές, όπως προβλέπει το Σύνταγμά μας αλλά και τιμωρεί ο ποινικός νόμος σε περίπτωση αλλοίωσης, αδρανοποίησης ή κατάλυσης της ισχύος τους
– και γιατί, συνεχώς και αόκνως, ήδη από την επαύριον του εγκλήματος, αναδεικνύουμε τα αίτιά του και τους υπεύθυνους.
Στα Τέμπη, 28 Φεβρουαρίου 2023, σταματάει ο νους· αρνείται να δώσει εξηγήσεις. Εν τούτοις, πρέπει να μπούμε σ’ αυτήν τη “βάσανο”, αν θέλουμε, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, να αποκλείσουμε την πιθανότητα να ξανασυμβούν τα ίδια. Η απώλεια 57 ανθρώπινων ζωών, κυρίως νέων παιδιών, των παιδιών μας, αλλά και οι σωματικές βλάβες και τα επακόλουθά τους, κοντά 100 συμπολιτών μας -πολλών απ’ αυτές βαριές-, δεν είναι το αποτέλεσμα συνάθροισης συμπτώσεων, “ατυχών περιστατικών” και “ανθρωπίνων λαθών”, αλλά το αποτέλεσμα ενός εγκλήματος με τη “σφραγίδα” του Πολιτικού Προσωπικού, που με σφετερισμό των εξουσιών του και συνεχείς εξαπατήσεις, κυβερνά τη Χώρα από το 2010 έως σήμερα. Και επειδή πρόκειται για έγκλημα, αν δεν οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη οι υπαίτιοι, ΟΛΟΙ, το έγκλημα, θα επαναληφθεί, γιατί η ατιμωρησία μπολιάζει με περαιτέρω θρασύτητα τις Εξουσίες, που έτσι κι’ αλλιώς στη Χώρα μας, δρουν εντός ενός “κλωβού προστασίας”, απαράδεκτου για το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα.
Είναι “κοινός τόπος” πως:
Δε νοείται, επί 12 και πλέον λεπτά δυο αμαξοστοιχίες, μια επιβατική που μεταφέρει ανθρώπινες ζωές και μια εμπορευματική, να κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή και ενώ υφίσταται διπλή, ανόδου και καθόδου. Αν, για τον οποιοδήποτε λόγο, λειτουργεί μόνο μια γραμμή, ακινητοποιείται σε σταθμό η εμπορική, μέχρι να περάσει η επιβατική· ακινητοποιούνται όλες με την ίδια κατεύθυνση και τανάπαλιν. Προτεραιότητα έχουν οι ανθρώπινες ζωές και όχι οι χρόνοι, οι πληρωμές ασφαλίστρων από τις καθυστερήσεις εμπορευμάτων, η ροή των δρομολογίων και οι “εντυπώσεις” που δημιουργούνται από την “επιτυχή” έκβασή τους, λόγω τάχα αναβάθμισης των σιδηροδρόμων επειδή “πέρασαν στον ιδιώτη”.
Δε νοείται, σε κάθε περίπτωση, να μην υφίσταται και να μην λειτουργεί τηλεδιοίκηση και φωτοσήμανση, που αν υπήρχαν και λειτουργούσαν, τα έστω “κατ’ ανάγκη” ή κατά παράβαση αντίθετα κινούμενα τραίνα, θα είχαν σταματήσει σε απόσταση τουλάχιστον 500 μέτρων μεταξύ τους.
Δε νοείται, σε κάθε περίπτωση, να μην υφίσταται και να μην βρίσκεται σε λειτουργία “αυτόματο σύστημα ακινητοποίησης τραίνων” και ενώ υπάρχει τέτοιο σύστημα (ETCS) που ακινητοποιεί αυτόματα το τραίνο -ανεξαρτήτως βούλησης και ενεργειών μηχανοδηγού και σταθμάρχη- όταν το σύστημα διαπιστώσει αντίθετη κίνηση στην ίδια γραμμή ή οποιοδήποτε άλλο εμπόδιο.
Δε νοείται το οργανόγραμμα του ΟΣΕ να προβλέπει 2.100 θέσεις εργασίας/ευθύνης, αλλά να απασχολούνται μόλις 650.
Τα προφανή, λοιπόν, ερωτήματα που αναδύονται, έχουν ως εξής:
